🫒Wat voorafging: Foodie Felipe ging enkele dagen met 6 dames op stap om de Sierra Subbetica te ontdekken.
🏴 ANDALUSIË, ANDERS BEKEKEN
Granada, Sevilla en Cordoba zijn de Andalusische steden bij uitstek om in te kaderen in het plakboek van jouw trip door Andalusië. Maar wij kozen voor een bestemming helemaal in het midden van die driehoek der koningsteden. Priego de Cordoba, een prachtig verborgen stadje dat verdient om ontdekt te worden. Letterlijk betekent ‘priego’: spijker of nagel. Zoals een krammetje waarmee je kaders ophangt. Maar Priego is een plaatje op zich en daar zijn op zijn minst twee goede redenen voor. De kerken puilen er uit van oogstrelende barokkunst, en de heuvels rondom het stadje geven weelderig hun smaak aan de tongprikkelende olijfolie die er wordt geproduceerd. Deze plek verwent al jouw zintuigen.
⛪ DE KROONJUWELEN VAN PRIEGO
De textielproductie en zijdehandel bracht in de 17de en 18de eeuw veel rijkdom naar Priego. En dat merk je wanneer je bijvoorbeeld de sacristie van de Asuncion-kerk binnen stapt. Onze tenen krullen mee van opwinding bij het zien van al het houtwerk met tierlantijntjes en cherubijntjes. Elk hoekje en kantje doet jouw mond openvallen van verbazing. Er lijkt wel met goudverf gespat en gesmeten om van deze kerk een 18-karaatspareltje te maken. Ook de stadsfontein, de andere kerken en een paar palacios zijn trotse ambassadeurs van het barokverleden. De volgende keer trekken we zeker meer tijd uit om stil te staan bij alle finesses. Maar nu zijn we hier voor een ander kroonjuweel uit de streek: de olijfolie. De beste ter wereld, bleek al meermaals tijdens internationale competities. De olijfolie van Priego de Cordoba heeft een beschermde oorsprongsbenaming (D.O.P.), wat betekent dat het een erkende geografische aanduiding heeft die aanduidt dat de olijfolie afkomstig is uit een bepaalde geografische regio en dat het productieproces aan bepaalde eisen voldoet. De olijven worden voornamelijk geoogst van de Picuda, Hojiblanca en Picual.
👮♂️CARLOS, DE BEWAKINGSAGENT VAN HET VLOEIBARE GOUD
We zijn nog net op tijd bij de Almazaras de Sierra Subbetica om hun ‘kathedraal’ te bezoeken. Hier is het al inox wat blinkt. Een grote hangar met vaten van tientallen meters hoog, gevuld met honderdduizenden liters vloeibaar goud. Carlos, van wie de shift er bijna op zit, lijkt in zijn groene broek met zwarte riem wel een beveiligingsagent en waakt hier over de constante temperatuur. Hij is ook een gecertificeerde proever en zorgt ervoor dat in elk vat olijfolie van hetzelfde smaakpalet terecht komt. Carlos zelf valt ook in de smaak, want de dames in mijn gezelschap nemen voor hun plakboek opvallend veel kiekjes van zijn kathedraal (zie foto).
👃BIJ DE NEUS GENOMEN
Hier produceren ze dus verschillende types olijfolie die vrijwel elk jaar tot de beste in hun soort worden verkozen. We mogen ze proeven onder leiding van Eduardo (Adios Carlos), een gids die in het centrum van de stad ook een reiswinkeltje heeft met alle streekproducten (4U, Calle La Ribera 10). “Nog niets aanraken!”, gebiedt Eduardo, wanneer we het wat kale proeflokaal betreden. Een schril contrast met de kerken van daarnet. Hier mag niks jou afleiden van de essentie: de donkerblauwe bolle glaasjes. Donkerblauw zodat de kleur van de olijfolie jouw brein niet beinvloedt bij het ruiken en proeven. Kleur zegt immers niets over kwaliteit. Olijfolie kan wel wat warmte gebruiken. Daarom geeft Eduardo ons de opdracht om de glaasjes met onze handpalmen te verwarmen. 27 tot 28 graden is een ideale temperatuur om alle aroma’s te laten vrijkomen. En dan mag de neus in het glas, op het teken van Eduardo. Onze gids is kordaat en directief. Bij de volgende stap van het degustatieproces neem je een klein slokje in de mond, weet ik van vorige proeverijen. Maar wanneer ik het glaasje naar de mond breng roept Eduardo me fluks een halt toe. “Ho maar, deze olie gaan we niet proeven!”. Het blijkt een lampante, geraffineerde olie die vroeger bijvoorbeeld voor olielampen werd gebruikt 🪔. Niet echt voor consumptie dus. Eduardo heeft ons bij de neus genomen. We vonden deze industriële olie best nog wel lekker ruiken, maar wanneer we onze neus aan het volgende glas zetten wordt duidelijk dat deze in niets te vergelijken is met de frisgroene grasgeuren van de extra vierge olie. Gemengd met wat gebrande amandel en rijpe banaan. De laatste twee proefglaasjes mogen we wel in de mond loslaten. Aan de voorkant proeven we licht zoete toetsen, aan de achterkant duikt wat meer bitterheid op. En dan doorslikken. De ultieme test. De beste olijfolie met de meeste oxidanten laat een wat peperige smaak na in de keel. Ik moet ervan hoesten en grijp naar de broodkorstjes en het glaasje water. Volkomen normaal voor topkwaliteit.
☀ZOMER EIND APRIL
Buiten is de tafel ondertussen gedekt en dient Eduardo een heerlijk koud wijntje uit Montilla-Moriles op om de papillen terug te neutraliseren. “Opdrinken!”, dicteert één van de dames met een knipoog naar onze gids. De sfeer zit goed. We klinken op ‘la buena vida’. Het wordt een supergezellige picknick met gerechten waarbij de 3 paradepaardjes van deze olijfoliemolen volop tot hun recht komen. Verrassend is de remojón, een typisch gerecht uit de streek met sinaasappelpartjes, een hardgekookt ei, gedroogde kabeljauw, wat olijven, rode ui en véél olijfolie. Héérlijk op een zomerse dag, en dat was het eigenlijk al eind april.
PRAKTISCH:
De 3 paradepaardjes vind je in de betere (web)shops voor olijfolie:
1. Rincon de la Subbetica
2. Parqueoliva
3. Alma Bio
Reisgids voor wie de keukengeheimen, evenementen en topadresjes van de lekkerste streekproducten uit Andalusië wil ontdekken. 154 pagina's om jouw reishonger te stillen.
Een gastronomische ontdekkingstocht van Tarifa tot Trebujena. Van Sanlúcar de Barrameda tot Olvera. Langs de Costa de la Luz, dwars door de sherrydriehoek en via witte dorpjes over de Sierra de Grazalema. Met verhalen over de streekproducten, de wegwijzers naar bijzondere plekken om te proeven en te bezoeken en de beste eetadresjes. Ontdek alles over de geschiedenis van de tonijnvangst, de winning van zeezout, het criaderasysteem van de sherry, de smaak van Payoyakaas en de opkomst van nieuwe wijnen uit de provincie. Met als extra tips voor jouw citytrips in Cádiz en Jerez de la Frontera. 160 pagina's boordevol lees- en eetplezier.
Reactie plaatsen
Reacties
que informacion me gustaria recibir.